O "Przystanku Woodstock" napisano już prawie wszystko - że dobrze, że źle, że cudownie, że strasznie, że wspaniała atmosfera, że demoralizacja i Sodoma i Gomora. Trudno powiedzieć coś więcej, aby nie otrzeć się o powtarzane często slogany. Prawdą jest, że jest to miejsce niezwykłe. Spotkania ASP, Wioska Kriszny, koncerty na czterech scenach, i to pozytywne wariactwo, które falowało kolorowym rytmem po alejkach woodstockowego pola, poprzez błoto, deszcz i zimno. Ale tak naprawdę, mimo tej niesprzyjającej aury, było gorąco, energetycznie i pozytywnie. Pojechałem pierwszy raz i najbardziej żałuję tego, że dopiero teraz się tam wybrałem. Zaspałem 20 lat. Ale jeśli to miałby być ostatni Przystanek Woodstock (w co mocno nie wierzę), to jakże tam nie być!
Ale super zdjęcia! :)
OdpowiedzUsuńi taki był właśnie tegoroczny woodstock... niesamowity po prostu <3 :)
OdpowiedzUsuńPoznaję ludzi spod grzybka, musieliśmy być tam w jednym czasie. A może nawet się spotkaliśmy ?
OdpowiedzUsuńMiałem Alfę z Heliosem 44 :)