Zapomnij

Zapomnij o cierpieniach,
Które sam zadałeś.
Zapomnij o cierpieniach,
Które tobie zadano.
Wody płyną i płyną,
Wiosny błysną i giną,
Idziesz ziemią ledwie pamiętaną.

Czasem słyszysz daleko piosenkę.
Co to znaczy, pytasz, kto tam śpiewa?
Dziecinne słońce wschodzi,
Wnuk i prawnuk się rodzi.
Teraz ciebie prowadzą za rękę.

Nazwy rzek tobie jeszcze zostały.
Jakże długo umieją trwać rzeki!
Pola twoje, ugorne,
Wieże miast, niepodobne.
Ty na progu stoisz, zaniemiały.
Cz.Miłosz

Obłoki

Wtedy spuszczam oczy i czuję wicher, co przeze mnie wieje, palący, suchy.

Ulotność

  Barwy ze słońca są. A ono nie ma
Żadnej osobnej barwy, bo ma wszystkie.
I cała ziemia jest niby poemat,
A słońce nad nią przedstawia artystę.
Kto chce malować świat w barwnej postaci,
Niechaj nie patrzy nigdy prosto w słońce.
Bo pamięć rzeczy, które widział, straci,
Łzy tylko w oczach zostaną piekące.

Niechaj przyklęknie, twarz ku trawie schyli
I patrzy w promień od ziemi odbity.
Tam znajdzie wszystko, cośmy porzucili:
Gwiazdy i róże, i zmierzchy i świty. 

Czesław Miłosz (Słońce - Poema Naiwne)

Urodziny Czesława Miłosza.

Byliśmy dzisiaj na urodzinach u pana Czesława. Był tort, były kwiaty. Pan Czesław czytał swoje wiersze. Książek nie podpisywał, ale rozdawał. Gości było mało - a szkoda.

fot. Jacek Taran /Fotopracownia.com

fot. Jacek Taran /Fotopracownia.com

fot. Jacek Taran /Fotopracownia.com

fot. Jacek Taran /Fotopracownia.com

A te dwa zdjęcia zrobiłem w czasie spotkania Noblisty ze studentami w auli Collegium Witkowskiego UJ. Rok chyba 1997 a może 1998.

fot. Jacek Taran /Fotopracownia.com

fot. Jacek Taran /Fotopracownia.com

Lekcja Haiku

Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej "Mangha", warsztaty dla dzieci z cyklu "Niedzielne spotkania na Tatami". Dzisiaj uczyliśmy się pisać Haiku i wykonywać stempelki z własnym imieniem zapisanym oczywiście po japońsku. A za dwa tygodnie - kuchnia japońska!

 

Haiku Rok za rokiem
Ja w masce małpy -
Prawdziwa małpa.
tł. Czesław Miłosz

fot.Jacek Taran /Fotopracownia.com

fot.Jacek Taran /Fotopracownia.com

fot.Jacek Taran /Fotopracownia.com

fot.Jacek Taran /Fotopracownia.com

fot.Jacek Taran /Fotopracownia.com

fot.Jacek Taran /Fotopracownia.com

A w tle zdjęcia Andrzej Wajda i Marian Opania - fotografia Macieja Billewicza z planu filmu "Człowiek z Żelaza", Gdańsk 1981.

Rok 2011 rokiem Czesława Miłosza.

* * *

Ty silna noc. Do ciebie nie dosięga

ni płomień ust, ni chmur przejrzystych cień.

Słyszę twój głos po ciemnych snu okręgach

i świecisz tak, jakby nadchodził dzień.

Ty jesteś noc. W miłości leżąc z tobą

odgadłem los i bojów przyszłych zło.

Ominie plebs, a sława przejdzie obok

i pryśnie muzyka, jak butem tknięte szkło.

Wrogowie mocni są, a ziemia nazbyt wąska

i ty, kochana, jesteś wierna jej.

U ziemskich wód czarnego bzu gałązka,

wiatrem przygnana z niewiadomych kniej.

Ogromna mądrość, dobroć nie-kobieca

jest w twoich kruchych rękach, o Śmiertelna.

I blask poznania na czole prześwieca:

Stulony księżyc, nierozwita pełnia.

Czesław Miłosz

z tomu „Trzy zimy”

Udało się. Rok 2011 będzie rokiem Czesława Miłosza. Kołtuńskie obelgi nie pierwszy raz okazały się za słabe w starciu z wielkością poety. Dokładnie 30 czerwca 2011 minie setna rocznica urodzin Miłosza.

Te zdjęcia zrobiłem mu w 1997 roku tuż po spotkaniu ze studentami Uniwersytetu Jagiellońskiego. Promował wówczas jeden ze swoich najpiękniejszych tomów prozy poetyckiej "Piesek przydrożny". To 13 lat temu, trudno uwierzyć.

Co było wielkie

Co było wielkie, małem się wydało.

Królestwa bladły jak miedź zaśnieżona.

Co poraziło, więcej nie poraża.

Niebiańskie ziemie toczą się i świecą.

Na brzegu rzeki, rozciągnięty w trawie,

Jak dawno, dawno, puszczam łódki z kory.

Montgeron, 1959

Czesław Miłosz zmarł 14 sierpnia 2004 zmarł w w Krakowie w wieku 93 lat. Jego pochówkowi w kościele na Skałce towarzyszyły protesty grup skrajnej prawicy.

Dar

Dzień taki szczęśliwy.
Mgła opadła wcześnie, pracowałem w ogrodzie.
Kolibry przystawały nad kwiatem kapryfolium.
Nie było na ziemi rzeczy, którą chciałbym mieć.
Nie znałem nikogo, komu warto byłoby zazdrościć.
Co przydarzyło się złego, zapomniałem.
Nie wstydziłem się myśleć, że byłem kim jestem.
Nie czułem w sobie żadnego bólu.
Prostując się, widziałem niebieskie morze i żagle.

(Czesław Miłosz, z tomu "Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada")

fot. Jacek Taran /Fotopracownia.com

fot. Jacek Taran /Fotopracownia.com

Co było wielkie

Co było wielkie, małem sie wydało
Królestwa bladły jak miedź zaśnieżona

Co poraziło, więcej nie poraża.
Niebiańskie ziemie toczą się i świecą.

Na brzegu rzeki, rozciągnięty w trawie,
Jak dawno, dawno, puszczam łódki z kory.

Czesław Miłosz, 1959.